داستان و...
|
مقدمههمه اجرام آسمانی مقداری اشعه مادون قرمز ساطع میکنند. بخار آب بخشهای تحتانی جو این اشعه را حذب میکند، بنابراین برای یافتن آن ، باید تلسکوپها در ارتفاعات بر روی ماهوارهها نصب شوند. ستاره شناسان میتوانند با سنجش اشعه مادون قرمز ، اجرامی را مشاهده کنند که ابرهای متراکم غبار نظیر سحابی جبار که محل تولد ستارگان است، آنها را احاطه کرده اند. آنها همچنین میتوانند حلقههای گازی پیرامون ستارگان که محل تشکیل سیارات هستند را رصد کنند.
آشکار سازی و اندازه گیری تابش مادون قرمزتا دو دهه اخیر ، پیشرفت زیادی در ستاره شناسی مادون قرمز حاصل نشده بود، زیرا تا قبل از پیشرفت الکترونیک جدید (پی آمد کاربرد عملی ایدههای مکانیک کوانتومی) هیچ روش مناسبی برای آشکار سازی و اندازه گیری تابش مادون قرمز در دسترس نبود. تأثیر تابش مادون قرمز به بلورها ، عنوان روش جدیدی برای آشکار سازی مادون قرمز میباشد. وقتی بلورها حرارت ببینند همواره خواص فیزیکی آنها تا حدودی تغییر میکند. مسأله در آشکار سازی تابش مادون قرمز ، یافتن بلور ویژهای است که خواص الکتریکی آن ، بصورت بسیار حساس ، حتی به ازای حرارت بسیار کم تغییر کند. تا کنون هیچ بلور تکی که قادر به کار در تمام حوزه طول موجهای مادون قرمز باشد یافت نشده است. برتری ستاره شناسی مادون قرمزستاره شناسان مادون قرمز ، چند برتری غیر قابل رقابت بر ستاره شناسان در رشتههای دیگر دارند. از آنجا که طول موجهای تابش مادون قرمز بلندتر از تابش نور مرئی هستند، لزومی ندارد کمه دقت تلسکوپهای آنها ، در حد دقت بالای تلسکوپهای ستاره شناسی باشد که با نور مرئی کار میکنند و نور خورشید که توسط جو زمین پراکنده میشود، آنقدر بر مشاهده آنها اثر نمیگذارد که بر نورهای مرئی. از این رو ستاره شناسان مادون قرمز ، اغلب میتوانند هم در مدت روز و هم در طول شب ، مشاهدات سودمندی انجام دهند.
ستاره شناسی مادون قرمز و حضور ستارگان جدید الورودفهرستی از 5612 منبع تابش مادون قرمز که در سال 1969 میلادی از سوی لایتون و نیوگبار به چاپ رسیده موجب تعجب اکثر ستاره شناسان شد. این بررسی توسط تلسکوپی (مادون قرمز) که خودشان ساخته بودند و در طول موج 2.2 میکرون ستاره شناسان شد. این بررسی توسط تلسکوپی (مادون قرمز) که خودشان ساخته بودند و در طول موج 2.2 میکرون کار میکرد انجام شد. ستاره شناسان انتظار داشتند که در این بررسی ، تعدادی ستاره بسیار سرخ را شامل باشد، اما در عمل ، منابع به هیچ جسم مرئی ارتباطی نداشتند. گسیلهای مادون قرمز کهکشانها شباهتهای به گسیل امواج از کهکشانهای رادیویی دارندکهکشانهایی که گسیل کنندگان بسیار قوی امواج رادیویی هستند، گسیل کنندگان قوی تابش مادون قرمز نیز هستند. درست همانگونه که منطقه گسیل شدید امواج رادیویی ، دستههای مرکزی کهکشانهای رادیویی هستند، گسیل مادون قرمز قوی نیز از یک هسته مرکزی کوچک میآید. تابش مادون قرمز ممکن است با فرآیند سنکروترون که به گسیل شدید کهکشانهای رادیویی منجر میشود، تولید شود. این یک خصوصیت فرآیند سنکروتون است که محدوده گستردهای ار فرکانسها را تولید میکند و در اجسامی همچون سحابی خرچنگ از امواج رادیویی یا فرکانس کم تا نور مرئی و پرتوهای ایکس و گاما که فرکانس بالاتری دارند ادامه مییابد. سهم غبار در گسیل مادون قرمزتابش گرم میتواند ناشی از ذرات ریز غبار باشد که در هستههای مرکز کهکشانها بطور چگال متمرکزند. یک استدلال بر علیه پیشنهاد فوق این بود که گسیل مادون قرمز نیز مانند گسیل نور از اجسام شبه ستارهای از لحاظ زمانی متغیر است. یک ابر غبار به قطر 200 سال نوری قطعا نمیتوانست آن تغییر پذیری را که ادعا میشد کهکشانهای مادون قرمز دارا میباشند از خود نشان دهد. با تحقیقاتی که انجام شد تردیدی جدی نسبت به این این تغییر پذیری فرضی زمانی برانگیخت و اکنون عموما گمان میرود که غبار واقعا محکمترین مولد تابش مادون قرمزی است که از کهکشانها به ما میرسد. کاربردهای ستاره شناسی مادون قرمزستاره شناسی مادون قرمز ، هم در اجسام کوچک (سیارکها) و هم در اجسام بزرگ (کهکشانها) کاربرد دارد. از بسیار بزرگها به بسیار کوچکها ، از کهکشانها به سیارکها. سیارکها اجسام کوچکی هستند که مانند سیارات به دور خورشید حرکت میکنند و به این دلیل اغلب با نام سیارههای خرد از آنها یاد میشود. بیشتر آنها در منطقهای بین مریخ و مشتری قرار دارند و اندازههای آنها بین چند متر تا صد کیلومتر متغیر است. مسأله مورد بحث تعیین قطر سیارکهای بزرگ بود، انجام این کار با روشهای نوری بسیار دشوار بود، زیرا حتی سیارکهای بزرگ نیز در تلسکوپ نور بصورت یک قرص کوچک دیده میشوند و ... . [ یکشنبه 90/11/30 ] [ 9:46 عصر ] [ حسین ]
[ نظر ]
|
|
[ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |